Wydarzenia rozgrywają się w dwóch perspektywach czasowych: podczas wojny i współcześnie. Bohater - Marek Edelman - zarówno w czasie wojny, jak i później, w klinice, starał się ratować innych - zdążyć przed Panem Bogiem, zanim On zgasi świeczkę życia. W getcie stał na bramie, ratował wywożonych, po wojnie został kardiochirurgiem.
Wspomnienia Edelmana nakładają się na siebie - bohaterowie przyszłości i teraźniejszości zajmują równoprawną pozycję. Taka kompozycji sprawia wrażenie chaosu, trudno jest poukładać wszystkie fakty chronologicznie. Ta metoda twórcza doskonale oddaje mechanizm działania pamięci ludzkiej, która rzadko bywa uporządkowana i prosta
Getto warszawskie
Getto warszawskie zostało utworzone w 1940 roku. Na niewielkim terenie zamieszkało około 410 tyś. Żydów. Panowało tam przeludnienie, w jednym pomieszczeniu mieszkało ok kilku kilkunastu osób. Liczba mieszkańców getta ciągle się zmieniała- zmniejszała się, gdyż ludność była wywożona do obozów, ale także zwiększała się, gdyż przesiedlano tam ludność żydowską z małych miasteczek.
W getcie panował głód - dzienne racje żywnościowe nie pozwalały na pokrycie nawet minimalnego zapotrzebowania, co doprowadzało do ekstremalnych, tragicznych sytuacji. Niemieccy pseudouczeni prowadzili tu badania dotyczące kolejnych faz choroby głodowej. Badając mieszkańców getta, wyróżnili trzy etapy, ostatni był przedśmiertny. Zauważono, że ludzie głodni są apatycznie, łatwiej się podporządkowują, dużo śpią. Był to niemiecki program "wyniszczenia przez głód".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz